โดดหอ หึหึ
หลังจากย้ายมาเรียนที่โรงเรียนพณิชยการแห่งหนึ่ง
ณ จังหวัดนครสวรรค์ แน่นอนที่เรากับน้องต้องอยู่หอใน หรือหอของโรงเรียนที่มีแต่ผู้หญิงล้วน ใช้ตู้เก็บเสื้อผ้าเป็นที่กั้นห้องของแต่ละห้อง
ฉะนั้นข้างบนหลังตู้ก็จะโล่งสามารถมองเห็นห้องอื่นได้ ถ้าอยู่บนเตียงนอนชั้นบน
และเราก็เป็นคนที่ต้องนอนชั้นบน น้องสาวนอนชั้นล่าง กลัวตกเหมือนกันเพราะมันสูงมากเลยละ
แต่มีที่กั้นให้เลยไม่ตก
วีรกรรมที่ได้สร้างไว้ที่นี่ก็มีไม่ใช่น้อยเลยเหมือนกันเริ่มจาก
พอเราเข้าไปอยู่ก็เริ่มมีเพื่อน เป็นกลุ่ม 4 คน มี เก๋ มล อัญ เรา แต่ละคนอย่าให้พูดเลยว่าแซ่บขนาดไหนติดตามอ่านไปเรื่อยๆ
ละกัน เราเรียบร้อยสุดละใน 4 คนนี้ จริงๆ นะ
เราจะเป็นคนที่คอยตามเพื่อน เพื่อนไปไหนก็ไป โดดเรียนก็โดด โดดหอก็โดด
เหมือนไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง กลัวการต้องเดินคนเดียว กลัวการทิ้งให้อยู่คนเดียว
มีครั้งนึงเราเป็นคนที่กินข้าวช้ามากๆ เพื่อนๆอิ่มกันหมดแล้ว และมันบอกเราว่าไปก่อนนะ
แร้วพวกมันก็ทิ้งเราไปเลย เรานี่นั่งร้องไห้เลย
หลังจากนั้นมาก็เป็นคนกินข้าวเร็วมาก เร็วจนติดเป็นนิสัยมาจนปัจจุบัน แต่เราว่านะพวกเรา
4 คนก็ไม่ได้เลวอะไรมากมายหรอก
แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแม่ (อาจารย์ที่คุมหอ)
ต้องเฝ้ามองพวกเราอยู่ตลอดเวลา คือคุยอะไรกันทำอะไรกันแม่รู้หมด ที่หอจะมีประชุมกันตอนประมาณ
1 ทุ่ม พวกเรา 4 คนก็ขี้เกียดลงไปประชุมแอบกันอยู่บนห้อง
นอนคลุมโปงกัน แต่สุดท้าย แม่ก็ขึ้นมาตาม ไม่รู้ว่ารู้ได้ไง
มาตามแล้วโดนทำโทษด้วยนะ อย่างเซ็ง แต่มีหนึ่งวีรกรรมที่เราโครตกลัวเลย คืนนั้นขณะที่นั่งเล่นกันอยู่ดีๆ
เก๋ก็บอกว่าเบื่อวะไปเที่ยวกันไหม แล้วมันก็วางแผนโดดหอไปเที่ยวกันโดยให้แฟนมันมารับข้างรั้วหอ
ทั้งๆที่ใส่ชุดนอนอ่ะ เพราะจะใส่ชุดไปเที่ยวคงไม่ได้เพราะต้องแอบปีนรั้วออกไป รั้วหอก็สูงมากเป็นกำแพงปูนแถมมีเหล็กดัดอีก
คือยังไงละก็บอกแล้วไงว่าติดเพื่อน เพื่อนไปไหนก็ต้องไป
ก็ไปสิช่วยกันมองต้นทางแล้วก็ปีนกันออกไป เรากลัวมากตอนข้ามเหล็กดัด กลัวมันจะแทง
คือมันโค้งแหลมออกด้านข้างซ้ายขวา และด้านบนด้วย
เราต้องถ่างขากว้างมากแต่ก็มองเพื่อนๆ ข้ามกันไปทีละคนจนคนสุดท้ายละ
สุดท้ายก็ต้องไป ตอนปีนข้ามเหล็กดัดขางี้สั่นพั่บพั่บ กลัวจะไม่พ้น และช่วงที่ต้องลงพื้นพวกมันที่ลงไปก่อนบอกให้โดดเลยๆๆ
เราก็กลัวมองไปมืดมิดไม่เห็นอะไรเลย ได้ยินแต่เสียงเพื่อนเรียก
จะหันกลับก็ไม่ได้แล้วจำใจต้องโดด พอโดดถึงพื้นเท่านั้นแระ น้ำครึ่งแข้งเลย
เราใส่ชุดนอนเป็นกางเกงขายาว เปียกสิ เดินเกาะหลังเพื่อนกันออกไปท่ามกลางความมืด
กลัวงูกลัวทุกอย่างที่มองไม่เห็น กลัวแม่มาเห็นด้วย
พอถึงที่มีไฟก็ถกขากางเกงขึ้นแล้วก็รีบวิ่งไปขึ้นรถยนต์ของแฟนเพื่อน
มันก็ขับพาพวกเราไปล้างขาที่ปั้มน้ำมันใกล้ๆ หอนะแระ พวกเราทั้ง 4 คน ใส่ชุดนอนจ้ะ ตลกมากแร้วไปเที่ยวเธคกัน ตอนนั้นก็สนุกสนานกันดีอยู่หรอก
แต่พอตอนกลับมาหอสิ พวกเราก็ไม่อยากเดินลุยน้ำแล้วอ่ะมันมืดด้วยก็เลยเข้าหน้าหอเลย
แต่ปรากฏว่าแม่ยืนรอหน้ารั้วประตูหอ พวกเราโดนตีด้วยแต่ไม่มีใครสำนึกเลยนะ
เรารู้สึกอย่างนั้น
คืนนั้นพวกเราโดนตีและก็โดนทัณฑ์บนถ้ามีอีกครั้งหนึ่งแม่จะดำเนินการกะพวกเราขั้นเด็ดขาด
แต่พวกเราหาได้กลัวไม่ แค่สงสารที่แม่มายืนตบยุงรอพวกเราอ่ะ มันทำให้พวกเราสนิทกับแม่มากๆ
รุ่นพี่ที่แสบกว่าพวกเราก็มีนะ แต่ไม่รู้สิเราไม่ได้สนใจรู้แต่ว่าตั้งแต่คืนนั้นมาไปทางไหนก็มีแต่คนรู้จักพวกเรา
มีแต่คนเรียก กลายเป็นคนเด่นคนดังไปเลย แต่พวกเราก็ไม่ได้โดดหออีกเลย
ครั้งต่อไปจะไปคือขอแม่ไปดีๆ เลย ^^
ตอนนี้ง่วงแล้วละ
ไว้จะมาเล่าอีกวันต่อไปนะคะ คืนนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์จร้า
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราก็ยังเลือกที่จะปีนหอออกมาเที่ยวอยู่ดี
ฮ่าๆๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น