หนุ่ม CBR จีบใครน๊า

กำลังจะเริ่มเขียนเรื่อง เสียงน้ำในห้องน้ำล้นถังซะงั้น เลยต้องลุกขึ้นไปปิดน้ำก่อน เอาไงต่อดีละ ชีวิตของคนเราก็เปรียบเสมือนมหากาฬ เรื่องยาวเรื่องหนึ่ง ซึ่งแต่ละเรื่องราวในชีวิตของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน เรื่องของเราก็มันก็มีทั้งทุกข์ทั้งสุขปะปนกัน แต่ช่วงที่เรามีความสุขมันสั้นจนเราไม่รู้สึกว่าเราเคยมี  เราเล่าเรื่องต่อจากช่วงมัธยมดีกว่า ก่อนที่จะเริ่มดราม่าไปมากกว่านี้ ^__^

 และแล้วในวันที่เราต้องเดินทางไปเรียนที่โรงเรียนพณิชยการที่จังหวัดนครสวรรค์ ก็มาถึง  วันนั้นเราสามคนพี่น้องใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียนพณิชยการแห่งหนึ่งในจังหวัดนครสวรรค์ และนั่งหลังรถกระบะของพ่อที่มีแม่นั่งอยู่ข้างๆ พ่อก็ขับไปไม่เร็วมากเท่าไร เราสามคนพี่น้องก็นั่งร้องเพลงกัน เล่นต่อเพลงกันตามประสาเด็กสาว ^^  ซึ่งช่วงนั้นเราน่าจะอายุประมาณ 14 ปี โดยหันหลังเข้าตัวกระบะหันหน้าออกมามองรถที่วิ่งตามมา จากชัยนาทมานครสวรรค์พ่อเราน่าจะใช้เวลาในการขับรถประมาณ 2 ชั่วโมงได้  เพราะขับช้า  แล้วเราก็สังเกตเห็นว่ามีผู้ชายขับรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่  น่าจะเป็น CBR สีแดง   ขับตามมาทั้งๆที่ ความเร็วของมอเตอร์ไซค์คันนั้นน่าจะขับแซงรถพ่อเราไปได้ตั้งนานละ แต่เค้าก็ขับแบบใจเย็นตามมาเรื่อยๆ เราก็ไม่ได้สังเกตว่าตามมาตั้งแต่เมื่อไร เราสามคนก็มองหน้ากันแล้วก็หัวเราะกันคิกคัก เพราะมองหน้าผู้ชายคนนั้นไม่เห็นเค้าใส่หมวกกันน็อคแบบเต็มใบมองไม่เห็นอะไรเลย แต่ดูจากการแต่งตัวน่าจะเป็นเด็กโรงเรียนเทคโน ซึ่งเป็นโรงเรียนที่นครสวรรค์เหมือนกัน แล้วเราสามคนก็ไม่ได้สนใจกัน พอหันมามองอีกทีมอเตอร์ไซค์คันนี้ก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ พวกเราก็ยังนั่งร้องเพลงกันดังลั่นเหมือนเดิม แดดตอนนั้นไม่แรงเท่าตอนนี้ พวกเราเลยนั่งชิวๆ กันยาวไปจนเกือบถึงจังหวัดนครสวรรค์และมอเตอร์ไซค์คันนั้นก็โผล่มา คราวนี้ขับมาข้างๆ กระบะเลย แล้วก็ยื่นมือเข้ามาในกระบะ ทิ้งเศษกระดาษไว้แผ่นนึงแล้วก็บิดคันเร่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เราก็รีบหยิบมาก่อนที่จะปลิวออกจากรถไป ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนเบอร์โทรศัพท์ไว้พร้อมกับชื่อ ซึ่งจำชื่อไม่ได้และ เราสามคนก็หันมองหน้ากันแล้วก็เกี่ยงกันว่าเค้าให้ตัวและ ไม่ใช่ให้ตัวและ อยู่แบบนั้น สุดท้ายก็ทิ้งไป ฮ่าๆๆ เลยไม่รู้เลยว่าหล่อรึป่าว เสียดายเหมือนกันนะ  จบเรื่องไปอีกหนึ่งเรื่อง

 เราอยากให้คนที่ติดตามอ่านเรื่องราวของเรา คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็นให้เราบ้างก็ได้นะว่าอยากจะอ่านเรื่องแบบไหน หรือว่าเราเขียนรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้อ่ะคะ แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ ชอบก็อ่านต่อเนอะอิอิ ขอบคุณทุกคนนะคะ 7 – 8 คนที่คอยติดตามอ่านเรื่องของเราอ่ะ อยากบอกว่าเป็นกำลังใจให้เราเข้ามาเขียนทุกวันเลยคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ^^

ขออนุญาตใช้รูปภาพประกอบจาก Google นะคะ และขออนุญาตพร้อมทั้งขอขอบคุณเจ้าของภาพด้วยนะคะ