เลขอวดกรรม คนเกิดวันที่ 26

อย่ารอให้กรรมตามคุณทันวันนี้ดูเลขอวดกรรม เริ่มต้น ก็บอกว่ามีเงาของคนตายมาร้องขอความเป็นธรรมอยู่ ในตอนนี้ และเลขนั้นคือ คนที่เกิดวันที่ 26 ซึ่งตรงกับที่แขกรับเชิญทายไว้ตอนต้น โดยให้เหตุผลว่าเพราะมองหน้าแล้วพบว่าเค้าไม่ค่อยสบตา เหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ คุณริวบอกว่าได้คุยกับคนตายที่มาร้องขอความเป็นธรรมว่า เค้าได้ทำร้ายตัวเองตาย ริวบอกว่าเค้าบอกว่าให้ไปบอกคนที่บ้านเค้าขอโทษที่ทำร้ายตัวเองเป็นผิดที่ให้อภัยไม่ได้แต่เค้าทนไม่ไหวจริงๆ เค้าอยู่บนโลกที่เหมือนตายทั้งเป็นเค้าอยู่ไม่ได้ ชั้นว่าเธอสร้างกุศลดีกว่า มาถึงตรงนี้คร่ำครวญความหลังคงไม่มีประโยชน์  แล้วริวบอกให้คนที่เกิดวันที่ 26 เล่าถึงคนๆ นี้อยู่ ที่เค้าบอกว่าอยู่ในโลกที่ไม่มีตัวตนมันทรมานมาก ริวถามว่าคนๆ นี้วิญญาณตนนี้มีตัวตนหรือไม่ ผู้ชายที่เกิด 26 บอกว่าเป็นน้องผมเอง เสียชีวิตเนื่องจากฆ่าตัวตาย จำได้ว่า กลับบ้านและเลิกงานช้าผมหงุดหงิดที่เคาะประตูไม่เปิดซะทีเลยลงมาเอากุญแจรถไปเปิด ซึ่งพบว่าน้องเสียชีวิตไปแล้ว ด้วยการนำถุงครอบศีรษะและนอนหลับไป ผมก็ตกใจและเขย่าตัว แต่ไม่ทันแล้ว จึงโทรบอกพ่อแม่ และตามรถพยาบาล ก่อนหน้านั้นทะเลาะเถียงกันและคิดว่ากลับมาจะมาคุยกันแต่ไม่คิดว่าจะไม่ได้คุยกันอีกแล้ว วิญญาณบอกว่าคิดถึงคนในครอบครัว จากที่คุณริวผูกดวงจากตัวเลขให้ผู้ชายคนที่เกิดวันที่ 26 พบว่ามีวิญญาณอีก 2 ดวงอยากให้เค้าช่วยให้เกิดความเป็นธรรม คนที่เกิดวันที่ 26 บอกทันทีว่า มีเพื่อนสนิทเสียชีวิตอีก 2 คน เหตุเกิดช่วงเค้าท์ดาวน์ ปี 52 วันที่ 31 ธันวาคม เป็นวันที่หลายคนมีความสุขแต่เป็นวันที่เลวร้ายสำหรับผม ใครหลายคนคงรู้จักอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับ ซานติก้าผับ ที่เกิดไฟไหม้ คือเพื่อนกับผมจะสนิทกันมากผมจะไปค้างบ้านเพื่อนไม่ค่อยกลับบ้านเพราะผมเป็นคนติดเพื่อนจะอยู่ด้วยกันสามคนตลอด ไม่ว่าจะกินจะนอนจะไปเที่ยวเราก็จะไปกันสามคน คืนนั้นเราไปเที่ยวกันและได้เข้าไปนั่งที่โต๊ะหน้าเวที จุดที่ลึกที่สุด ผมเห็นแล้วว่ามีผุไฟ พอผุไฟระเบิดดังปังช่วงเพลงกำลังพีค ไฟก็ขึ้นไปติดโฟมด้านบนเพดาน แต่ทุกคนไม่สนใจ แต่ผมเห็นแล้วไฟเริ่มจุดประกายเล็กนิดเดียว แล้วคนก็เริ่มชี้ว่าไฟไหม้ ไฟลามเร็วมาก ผมหลุดจากเพื่อนเพราะความชุลมุน เราไหลไปตามฝูงชนแต่อยู่ท้ายสุด คนก็เบียดมาเรื่อยๆ พอไหลไปเรื่อยๆ เราก็มองเห็นว่าเพื่อนอยู่แถวหน้าประตู ซึ่งอยู่ห่างกันไม่มาซึ่งผมก็ตะโกนบอกเพื่อนว่าออกไปก่อนเลยไม่ต้องห่วง ขณะที่เบียดกันอยู่ผมหันไปเห็นคนที่อยู่ชั้น 2 ไฟกำลังคลอกเค้าอยู่ ตอนนั้นผมเริ่มกังวลใจว่าเราจะรอดไหม เราจะตายหรือป่าว ตอนนั้นทำให้รู้ว่าคนที่ต้องการเอาตัวรอดเป็นยังไง คนที่อยู่ด้านหลังผมกระโดดปีนข้ามคนอื่นเพื่อจะเอาตัวรอด คนเบียดเสียดเพื่อจะให้ตัวเองรอด หลังจากนั้นไม่ถึง 2 ถึง  3 นาที เพดานก็ถล่มลงมา พอเพดานถล่มลงมาผมก็ตัดใจยอมตายอยากตายแบบไม่ทรมานก็คือไปเลยดีกว่า จึงหมอบลงไปตรงที่เพดานถล่ม และเหมือนหลับไปแป๊บนึง ช่วงเวลาที่เค้าบอกว่าคนใกล้ตายจะนานมาก ผมรู้สึกว่าไปตายเอาดาบหน้าก็ได้อย่างน้อยไปตายหน้าประตูเผาครึ่งล่างให้เห็นหน้าก็ยังดี ผมจึงตัดสินใจลืมตาขึ้นมา และเมื่อลืมตาขึ้นมาแว๊ฟนึงผมเห็นแสง และคิดว่าถ้าเราคลาดไปเรื่อยๆ โดยใช้มือตบกำแพงไป ถ้าเราเจอล่องที่เป็นแง่งประตูถ้าเราจับตรงนั้นได้เมื่อไร ตรงนั้นคือทางออก ผมเลยคิดว่าเอาวะเฮือกสุดท้าย ถ้าตายก็คือตาย ผมเลยเริ่มคลานโดยการหลับตาเพราะควันเยอะมาก และสูดหายใจมาเฮือกนึง เฮือกสุดท้ายพร้อมควัน ในระหว่างที่ผมคลาน ผมมองไม่เห็นเพราะผมหลับตาแต่ผมรู้สึกว่าผมคลานทับพวกเขามาจนผมคลานมาจนจับได้แง่งประตูละ ผมจะพุ่งตัวออกละแต่มีคนมาจับขาผมไว้ ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนจับ จึงเอามือไปคลำตรงขาว่าใครจะได้ดึงมือขึ้นมาได้แต่สุดท้ายก็ไม่เจอ ด้วยความที่เราอยู่ระหว่างความตายกับความเป็นถ้าเราออกไปได้เราก็รอด ถ้าเราอยู่ตรงนี้เราก็ตาย ณ ตรงนั้นผมเริ่มรู้สึกไม่อยากตายแล้วในเมื่อเราจะรอดแล้วก็ขอให้รอดเถอะ ผมเลยพุ่งตัวออกมา พุ่งออกมาเป็นทางออกผมคลานออกมาพร้อมเศษกระจก ตอนผมออกมาได้ผมก็ยืนขึ้นมาพบว่ารองเท้าหายไปหนึ่งข้างจับที่หน้าแสบหน้ามาก จับที่มือด้านขวาเลือดไหลท่วมโดนแก้วบาดตัดเส้นเลือด ส่วนนิ้วซ้ายโดนไฟคลอกเห็นเล็บเลย ผมก็เดินออกมาพร้อมกับพูดว่าช่วยผมด้วยๆๆ ระหว่างทางตลอด สภาพที่มองกลับไปด้านหลังเป็นไฟลุกท่วมอย่างเดียว และผมยังไม่ทราบชะตากรรมเพื่อนว่าเป็นอย่างไร แต่ทุกคนพยายามปิดผมว่าเพื่อนเสีย คนแรกเค้าพบศพตอนตี 3 แต่ปิดผมจนถึงเที่ยงของอีกวัน ส่วนอีกคนเจอตอน 8 โมง สภาพคนแรกโดนเผาไหม้ครึ่งตัว ส่วนคนที่ 2 เหมือนโดนทับและขาดอากาศหายใจ  พิธีกรถามแขกรับเชิญว่าเคยไปซานติก้าผับไหม แขกรับเชิญตอบว่าไม่เคยไปเที่ยวแต่ก่อนหน้าที่ไฟจะไหม้อาทิตย์หนึ่งเคยไปทำอีเว้นท์ พอทราบข่าวไฟไหม้ก็อินมากเพราะรู้หมดว่าทางออกอยู่ตรงไหน ใครจะรอดบ้าง เพราะว่าคนบนเวทีรอดอยู่แล้วเพราะอยู่ติดประตูหลังวิ่งออกได้เลย พิธีกรบอกว่าผมไปเที่ยวบ่อยมากผมนึกภาพออกเลยตอนที่คุณเล่า ผมเห็นเวที ผมเห็นเพดาน เป็นทรงเหมือนโบสถ์สมัยก่อนสูงๆ เห็นชั้น 2 คุณริวบอกว่าวิญญาณบอกว่ายังคิดถึงคนในครอบครัวยังอยู่ใกล้ๆ และยังไม่ไปไหนอาจจะยังตามหาความเป็นธรรมให้คนในครอบครัวเค้าอยู่ คนที่เกิดวันที่ 26 เล่าต่อว่า ด้วยความที่คุณแม่ผมมองว่าลูกรอดชีวิตแล้วแม่ผมจะไม่เอาเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น เค้ามองแค่ลูกรอดเค้าจบค่ารักษาพยาบาลเค้าจ่ายได้ แต่สำหรับคนอื่นเท่าที่ทราบเหมือนเรื่องยังไม่จบซึ่งผมไม่ได้ตามว่าเรื่องถึงไหนอะไรยังไง เท่าที่ผมทราบเพื่อนผมที่ขาดอากาศหายใจเป็นลูกคนเดียว ส่วนอีกคนผมจะสนิทกันมากเพราะเราเจอกันตั้งแต่สมัยเรียนชั้นประถม แต่ปัจจุบันก็ไม่ได้พบเจอกับคุณแม่เค้าเพราะว่าเค้าย้ายบ้านไปและเค้าเลือกที่จะไม่บอกผมว่าย้ายไปไหน ซึ่งผมคิดว่าน่าจะเพราะถ้าเค้าเห็นผมเค้าจะคิดถึงลูกชายเค้าด้วย ทำไมเพื่อนผมยังวนเวียนอยู่และไม่ไปเกิด ริวบอกว่าข้อแรกคุณต้องไปหาคำตอบเอง ว่าเค้ายังต้องการความเป็นธรรม หรือคนในบ้านเค้าคิดว่าสิ่งที่ตอบแทนต่อความสูญเสียยังมีความเป็นธรรมไม่พอกับคนในครอบครัว ข้อสอง การที่เค้ายังวนเวียนอยู่หมายความว่าคนเหล่านี้ไม่มีโอกาสร่ำลาเป็นครั้งสุดท้ายเพราะทั้งสามคนรวมคุณด้วย คุณโชคดีที่อยู่ข้างนอกแต่อีกสองคนอาจโกหกที่บ้านว่าไปไหน แล้วคนในบ้านมารู้อีกทีนึงว่าไหนบอกไปที่นั่นแล้วไปตายที่นี่ได้อย่างไร ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่แต่นี่คือสิ่งที่ติดค้าง คนที่เกิดวันที่ 26 ตอบออกมาทันทีว่าจริงครับ ริวถามต่อว่าจริงคืออะไร คนที่เกิดวันที่ 26 ตอบว่าเพื่อนคนนึงบอกไม่หมดอ้างที่บ้านว่าไปเค้าท์ดาวน์ที่บ้านเพื่อนแต่เราไม่ได้บอกว่าไปต่อกันที่ไหน ริวบอกว่าขอเรื่องนึงอย่าคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้ลูกเค้าต้องตาย คนที่เกิดวันที่ 26 บอกว่าโทษตัวเองมาโดยตลอดเพราะว่าถ้าเราไม่เอ่ยปากชวนเพื่อนในวันนั้น ว่าอยากไปเค้าท์ดาวน์ที่ผับ ก็จะไม่มีใครไป ริวถามว่าอยากบอกอะไรพ่อแม่เพื่อนหรือไม่ถ้าหากเค้าดูรายการอยู่ตอนนี้ คนที่เกิดวันที่ 26 บอกว่า ผมขอโทษ ผมอาจจะเป็นคนไม่ดี หรืออาจจะเป็นคนที่ทำให้เพื่อนหรือลูกเค้าเสียชีวิต เพราะว่าวันนั้นผมเป็นคนพูดว่าผมอยากไปที่ผับมันเป็นสิ่งที่อยู่ในใจผมมาตลอด ถ้าเป็นไปได้ผมอยากเป็นคนที่ตายแทนมากกว่า ผมไม่อยากเห็นความสูญเสียครั้งนี้ ผมยอมรับว่าพอผมกลับมาเรียนผมเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในทุกๆ เย็น ผมรู้สึกว่าผมไม่มีใครเลยเป็นแบบนั้น 2 ถึง 3 เดือน จนสามารถทำใจได้ว่าทุกอย่างเป็นไปแล้ว  จบตอนของคนที่เกิดวันที่ 26 แล้ว ตอนต่อไปเรื่อง รักคือการแก้แค้น พรุ่งนี้จะมาเล่าใหม่นะคะ ต้องนอนแล้วพรุ่งนี้เช้าจะตื่นไปทำงานไม่ไหวคะ ฝันดีคะทุกคน  เราพยายามไปหารูปภาพมาประกอบแต่พอเห็นภาพแล้วไม่ไหวคะ ขอโทษนะคะ