ความรักที่หายไป

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึงสามีที่จากไป ถามว่าตอนนี้เป็นไงบ้างก็ใช้ชีวิตปกติแบบที่ไม่ปกติ คือขาดคนข้างกาย คนที่คอยให้คำปรึกษา คนที่คอยดูแล เอาใจใส่ ช่วยเตือนสติเวลาที่เราทำอะไรผิดพลาด คือ มันใช้ชีวิตยากขึ้นเวลาที่ไม่มีเค้า

หลังจากที่เกิดอุบัติครั้งนั้น เราก็พักรักษาตัวและกลับมาพักที่บ้านอีกวันสองวัน คืนที่นอนที่บ้านในห้องที่เราเคยนอนด้วยกัน มันรู้สึกเงียบ เตียงมันกว้างเกินไป ห้องมันใหญ่เกินไปที่จะนอนคนเดียว แต่ก็ต้องนอน เราก็นอนชิดริมเหมือนเดิม เหมือนที่เคยนอนกับเค้า หลับไปสักพักไม่รู้ว่านานแค่ไหนนะ ก็ต้องตื่นเพราะได้ยินเสียงเตียงดังเอี๊ยด เตียงเหล็กห้าฟุต เรานอนตะแคงหันหน้าเข้ากำแพง หันหลังให้ที่ๆเค้าเคยนอน และเราก็นอนนิ่งๆ หัวใจเต้นแรงมาก เพราะเราก็รู้สึกว่าที่นอนด้านหลังเรามันยุบ คือเหมือนมีใครนอนอยู่ข้างหลังเรา ยังไงละก็ได้แต่นอนนิ่งๆ แทบจะไม่กล้าหายใจด้วยซ้ำ เพราะรู้ว่าไม่มีใครกล้าเข้ามา แต่ก็พยายามนอนหลับต่อ โดยสวดมนต์ในใจเอา แล้วก็หลับไป เช้ามาก็ลืม เป็นแบบนี้บ่อยมากแทบทุกคืนที่กลับไปนอนที่บ้าน เพราะหลังจากพักที่บ้านไม่กี่วันเราก็กลับมาทำงานที่กรุงเทพ จะกลับไปบ้านวันหยุดเสาร์อาทิตย์เหมือนเดิม แต่ทุกครั้งที่กลับไปจะรู้สึก จะมีอะไรบางอย่างที่บอกว่าเค้ารอเราอยู่ที่บ้านนะ คือ บางทีทำกับข้าวอยู่ก็ไฟตก ในห้องครัวนะ หรือบางทีนอนอยู่ในห้องนอนก็ไฟตก ไฟตกในลักษณะที่เค้าทำให้เรารู้คือจะมีเสียงไฟกระชากนิดนึง เหมือนในหนังผีเลยแระแต่ ตอนที่เรากลับมาทำงานที่กรุงเทพ เราก็เจอเรื่องแปลกอีกละ คือ ตั้งแต่กลับมากรุงเทพเราเปิดไฟนอนอยู่หลายคืนเลยทีเดียว และคืนนั้นในขณะที่เรายังไม่หลับแต่เปิดไฟอยู่นะแล้วก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย มือเราก็เอื้อมไปดึงผมตัวเองทิ้ง ทำอย่างนั้นสักพักแล้วอยู่ดีๆ มือเราก็ปัดออกจากผม เหมือนโดนใครปัดมือ ตอนนั้นใจหายแว้บ แต่รู้ละว่าเค้าแน่ เค้าไม่ชอบให้เราดึงผมตัวเอง ลืมบอกไปว่าเราเก็บเขี้ยวฟันเค้าไว้หนึ่งชิ้น และอยู่ที่ห้องนอนตลอด อยู่หัวเตียง ตอนแรกพกติดตัวด้วยซ้ำแต่กลัวหายเลยเอาไว้ที่ห้องจะดีกว่า

ยังไม่หมด เรื่องนี้คือเค้าหวงเราแน่ๆ คือ ตั้งแต่เราเสียเค้าไปเราก็เก็บตัวไม่ค่อยพูดจากับใคร คือ ใครจะคุยกับเราบางทีเราก็จะเดินหนี เราไม่อยากให้ใครถามเราเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่อยากให้ถามถึงสามีเรา ในห้องเราจะไม่มีรูปสามีเลยนะ เพราะเราจะร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเค้าเป็นอย่างนั้นมาหลายปีมาก และมีช่วงนึงที่เราได้เข้าไปเล่นในห้องแชทของเว็ปนึง ก็ได้ให้เบอร์โทรศัพท์ผู้ชายคนนึงไป คิดแค่อยากมีคนคุยด้วยสักคน แต่เชื่อหรือไม่ว่า วันนั้นเป็นวันหยุดผู้ชายคนนั้นโทรมาหาเรา เราก็คุย ก็คุยกันเรื่องของสามีเรานี่แระ คุยกันได้ประมาณพักนึงโทรศัพท์ก็ดับไปเอง เราก็งงตอนแรกคิดว่าแบตหมด แต่คิดอีกทีเราเพิ่งชาทเต็มและเพิ่งดึงสายชาทออกเมื่อกี้นี้ทำไมหมดแล้ว หรือว่าแบตเสื่อมคือคิดไปแบบนั้นก็เลยหยิบสายชาทมาชาทและถ้าเสียบสายชาทปุ้บเปิดเครื่องก็จะติดปั้บใช่ป่ะแต่นี้ไม่ติด ดับสนิท ดับแบบไม่มีเหตุผล ดับไปประมาณหนึ่งชั่วโมงเราก็ลองหยิบมาเปิดเครื่องดูปรากฎว่าใช้ได้ตามปกติ แบตเตอรี่ก็ชาทเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ พอเปิดเครื่องแปบนึงผู้ชายคนนั้นก็โทรมาอีก ก็คุยกันได้ประมาณห้านาทีมั้งก็ดับปิดเครื่องไปเองอีก เป็นแบบนั้นประมาณสองสามรอบ เราเลยบอกผู้ชายคนนั้นว่าไม่ต้องโทรมาหาเราอีกแล้วนะ แฟนเราไม่ให้คุย แค่นั้นแระ แล้วเราก็ใช้โทรศัพท์ได้ตามปกตินะถ้าไม่คุยกับผู้ชายคนนั้นก็ไม่มีอะไร เหมือนเค้าหวงเรา เหมือนเตือน เหมือนคอยดูแลอยู่ เราคิดแบบนี้นะ

เรื่องสิ่งที่มองไม่เห็น ถ้าไม่เจอกับตัวเองก็ไม่มีวันเชื่อหรอก จริงๆ นะสำหรับตัวเราไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้เลย ถามว่ากลัวไหม กลัวนะ แต่ไม่ค่อยเชื่อเท่าไร แต่พอโดนกับตัวเองตอนนี้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์เลย ว่าวิญญาณมีจริง โดยที่เราไม่ต้องพิสูจน์อะไรเลย ทุกวันนี้ยังมีแต่เริ่มไม่แน่ใจว่าใช่เค้าหรือป่าว เราย้ายหอหนีมาหอนึงละ เพราะไม่แน่ใจว่าเค้าหรือคนอื่น และหอนี้ก็เจอและทำให้เรากำลังจะมองหาที่อยู่ใหม่อีกแล้ว ถ้าย้ายอีกครั้งแล้วยังเจอคงหยุดละ เหนื่อย