วันจันทร์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2559
เมื่อตำรวจจับคนร้ายได้สิ่งที่ต้องทำต่อคืออะไร
หลังจากที่เราโพสเรื่องเหตุการณ์ในคืนที่เราเสียสามีไปไม่ถึงเดือน วันนี้เราก็ได้รับโทรศัพท์จากตำรวจว่าสามารถจับกุมตัวผู้กระทำความผิดได้แล้ว ที่จังหวัดกำแพงเพชร และได้ประกันตัวออกไปแล้วด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด แต่ตำรวจบอกว่าศาลขอให้เราให้ปากคำเพิ่มเติมโดยติดต่อให้เราไปให้ปากคำที่สำนักงานคุมประพฤติแขวงดุสิต เพื่อความสะดวกในการเดินทางเพราะเราอยู่กรุงเทพ ซึ่งเราก็ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับกฎหมาย คดีความว่าต้องอะไรอย่างไร จึงเริ่มต้นค้นหาตัวอย่างคดีที่เกิดขึ้นในลักษณะเดียวกับสามีเราซึ่งก็มีมากมายเหลือเกิน อ่อตำรวจบอกเราว่า จากคำฟ้องที่เสนอต่อศาล ฟ้องแค่ว่ากระทำความผิดโดยประมาททำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย แต่มิได้เอ่ยถึงเราผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเลย ที่บอกว่าสาหัสเพราะเราอ่านมาวันนี้ เค้าบอกว่าถ้านอนพักรักษาตัวในโรงพยาบาลตั้งแต่ 18-20 วันมั้งถือว่าสาหัส แต่ไอ้ตำรวจคนที่ทำสำนวนส่งฟ้องมันไม่กล่าวถึงเราเลย เราก็ถามตำรวจคนที่โทรว่าตำรวจคนนั้นยังอยู่ไหม ตำรวจคนนี้ได้แต่อ้ำอึ้งเราเลยไม่ได้ว่าอะไร แล้วตำรวจก็ถามว่าจะคุยไหม เราบอกไม่เป็นไร ตำรวจคนนี้เลยบอกว่าจะเขียนเพิ่มให้ใหม่ เพราะในบันทึกประจำวันก็เขียนว่าเราซ้อนท้ายอยู่เราก็บอกกับตำรวจคนนี้ว่า คืนนั้นตำรวจมาถึงเราเป็นคนแรกเพราะรถที่ขับผ่านเป็นคนแวะบอกให้ตำรวจมา และตำรวจเป็นคนพาเรากับสามีไปที่โรงพยาบาลเห็นบาดแผลเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ทำไมไม่เขียน เราลืมบอกว่าจะฟ้องกับตำรวจนายนั้นว่าละเลยการปฏิบัติหน้าที่เรารู้อยู่แล้วละว่าใครเป็นคนเขียนสำนวนส่งฟ้อง และในวันที่เราต้องไปฟังคำพิพากษาในวันที่ 24 เดือนนี้เราจะถามมันว่าทำไมไม่เขียนว่า และทำให้ผู้อื่นได้รับความเสียหายต่อร่างกายและจิตใจ ได้รับบาดเจ็บสาหัส ถ้าเป็นญาติมัน มันจะเขียนให้ไหม ตั้งแต่ที่รู้ว่าจับตัวได้ ตอนแรกก้อคิดว่าจะไม่เอาความแต่รู้ว่าสามารถเรียกร้องค่าชดเชยได้ จากกรณีที่เป็นสามีภรรยา เรียกว่าค่าไร้ผู้อุปการะ และในส่วนของบิดามารดา ก็สามารถเรียกร้องได้เพราะสามีเราก็ให้เงินแม่เค้าทุกเดือน และที่สำคัญมันผิดเต็มๆ ไม่มีข้อแก้ตัว ไม่มีข้อที่จะละเว้นโทษหนักให้กับมันได้เลย ตอนนี้โมโหทั้งตำรวจและโมโหทั้งมัน มันต้องได้รับโทษอย่างสาสมที่มันไม่สนใจไม่เหลียวมองไม่คิดที่จะช่วยเหลือเราเท่าที่จะช่วยได้เลยในตอนนั้น ช่วงนี้ขอหายไปสักพักขอเคลียร์เรื่องคดีความให้เสร็จสิ้นก่อนแล้วจะกลับมาเขียนบล็อกต่อหวังว่าคนอ่านจะรออ่านข้อความต่อไปของเรานะคะ เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ เรารู้สึกเหนื่อยล้ากับชีวิตเหลือเกิน เราไม่ได้อยากมีคดีความ ไม่ได้อยากทะเลาะกับใครเลยสักคน อยากอยู่เงียบๆ อย่างสงบก็พอ ฝันดีคะคนอ่าน^^
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น